تست نقطه قطره‌ای شدن (Dropping Point)
نقطه قطره‌ای شدن (Dropping Point) آزمایشی است که به طور خاص برای ارزیابی گریس‌ها استفاده میشود. این تست دمایی را اندازه‌گیری می‌کند که در آن گریس از حالت نیمه‌جامد به مایع تبدیل شده و اولین قطره از آن از یک سوراخ مشخص خارج میشود. به عبارت دیگر، این دما نشان‌دهنده حداکثر دمایی است که گریس می‌تواند یکپارچگی ساختاری خود را حفظ کند و در آن دما از حالت جامد به مایع تغییر شکل می‌دهد. این پارامتر برای تعیین محدودیت دمایی عملکرد گریس در یاتاقان‌ها و سایر کاربردهای صنعتی بسیار حیاتی میباشد.
اندازه‌گیری نقطه قطره‌ای شدن معمولاً با قرار دادن نمونه گریس در یک فنجان مخصوص با سوراخ کوچک در پایین و سپس حرارت دادن تدریجی آن انجام میگردد. دمایی که در آن اولین قطره از گریس از سوراخ خارج میشود به عنوان نقطه قطره‌ای شدن ثبت میشود. هر چه نقطه قطره‌ای شدن گریس بالاتر باشد، توانایی آن برای حفظ پایداری و عملکرد در دماهای بالاتر بیشتر است. این تست یک معیار مهم در کنترل کیفیت، انتخاب گریس مناسب برای کاربردهای خاص و پیش‌بینی رفتار گریس در دماهای عملیاتی بالا محسوب میشود.
تست نفوذپذیری (Penetration Test)
تست نفوذپذیری (Penetration Test) یک روش استاندارد برای اندازه‌گیری قوام یا سفتی گریس میباشد. این تست نشان می‌دهد که گریس تا چه حد نرم یا سخت است و از این طریق، کلاس گریس و مناسب بودن آن برای کاربردهای مختلف را مشخص می‌کند. در این آزمایش یک مخروط با وزن و ابعاد مشخص برای مدت زمان معینی (معمولاً 5 ثانیه) روی سطح گریس قرار داده میشود و عمقی که مخروط در گریس فرو می‌رود، اندازه‌گیری میگردد. این عمق بر حسب دهم میلی‌متر (0.1 میلی‌متر) گزارش میشود و هر چه عدد نفوذپذیری بیشتر باشد، گریس نرم‌تر است.
تغییر در عدد نفوذپذیری گریس می‌تواند نشان‌دهنده تخریب ساختار گریس، از دست دادن روغن پایه یا آلودگی باشد. به عنوان مثال، نرم شدن بیش از حد گریس ممکن است به دلیل رقیق شدن با حلال‌ها یا روغن‌ها باشد در حالی که سخت شدن آن می‌تواند ناشی از اکسیداسیون یا از دست دادن غلظت‌دهنده باشد.
تست کارکردن مخروط (Cone Penetration after Working)
تست کارکردن مخروط روشی برای ارزیابی پایداری قوام گریس پس از قرار گرفتن در معرض کار مکانیکی میباشد. این تست با اندازه‌گیری میزان نفوذ یک مخروط استاندارد به درون نمونه گریس، قبل و بعد از اینکه گریس برای مدت زمان مشخصی در یک گریس ورکر (grease worker) تحت کار مکانیکی قرار گیرد، انجام میشود. تغییر در عمق نفوذ مخروط، نشان‌دهنده تغییر قوام گریس و پایداری مکانیکی آن است. گریس‌هایی با پایداری مکانیکی بالا، تغییر قوام کمتری را نشان می‌دهند.
هدف اصلی از این آزمایش، پیش‌بینی رفتار گریس در شرایط عملیاتی واقعی و اطمینان از حفظ خواص روانکاری آن در طول زمان میباشد. اگر گریس پس از کار مکانیکی بیش از حد نرم شود، ممکن است از محل روانکاری نشت کند یا لایه روانکار کافی را تشکیل ندهد. از طرف دیگر اگر بیش از حد سفت شود می‌تواند باعث افزایش اصطکاک و مشکل در جریان‌یافتن شود.
جدا شدن روغن از گریس (Oil Separation from Grease)
جدا شدن روغن از گریس به فرآیند جدایی بخش روغن پایه از غلیظ کننده در یک گریس اطلاق میشود. گریس ترکیبی از روغن پایه، غلیظ کننده (مانند صابون فلزی) و افزودنی‌ها است که برای روانکاری در کاربردهایی که روغن مایع نمی‌تواند باقی بماند، طراحی شده است. با این حال تحت شرایط خاصی مانند فشار زیاد، دماهای بالا و یا لرزش طولانی‌مدت، روغن می‌تواند از ساختار غلیظ کننده جدا شده و به صورت یک مایع آزاد از گریس خارج شود. این پدیده به طور طبیعی در برخی گریس‌ها رخ می‌دهد اما جدایی بیش از حد روغن می‌تواند نشانه‌ای از انتخاب نامناسب گریس برای کاربرد مورد نظر، کیفیت پایین گریس و یا شرایط عملیاتی نامساعد باشد.
اندازه‌گیری میزان جدا شدن روغن از گریس برای ارزیابی پایداری و عملکرد آن بسیار مهم است. این آزمایش معمولاً با قرار دادن نمونه گریس در یک محفظه مشبک تحت دما و فشار کنترل‌شده انجام میگردد و میزان روغنی که در یک دوره زمانی مشخص از گریس جدا میشود، اندازه‌گیری میگردد. جدایی بیش از حد روغن می‌تواند منجر به خشک شدن گریس، از دست دادن خواص روانکاری و در نهایت خرابی قطعات شود.
تست پایداری مکانیکی (Roll Stability)
تست پایداری مکانیکی به روش غلطک، روشی برای ارزیابی پایداری گریس در برابر تغییر قوام (سفتی یا نرمی) ناشی از تنش‌های مکانیکی میباشد. گریس در کاربردهای واقعی مانند بلبرینگ‌ها، تحت برش و فشار مداوم قرار می‌گیرد. این تنش‌ها می‌توانند ساختار گریس را تخریب نموده و باعث نرم شدن یا سخت شدن بیش از حد آن شوند که در نهایت به کاهش قابلیت روانکاری و خرابی قطعات منجر میگردد. این تست با شبیه‌سازی این تنش‌ها در محیط آزمایشگاه پیش‌بینی می‌کند که گریس چقدر در شرایط کارکرد واقعی، قوام اولیه خود را حفظ خواهد کرد.
در این آزمایش نمونه‌ای از گریس درون یک سیلندر افقی قرار داده میشود که یک غلتک فلزی سنگین نیز در داخل آن وجود دارد. سیلندر با سرعت مشخصی برای مدت زمان معینی (معمولاً ۲ ساعت) می‌چرخد و غلتک باعث اعمال تنش برشی بر گریس میشود. پس از اتمام زمان آزمایش، تغییر در عدد نفوذپذیری گریس اندازه‌گیری میشود. عدد نفوذپذیری نشان‌دهنده قوام گریس است (عدد بالاتر به معنای نرم‌تر بودن گریس). هر چه اختلاف بین عدد نفوذپذیری قبل و بعد از تست غلتک‌کاری کمتر باشد، نشان‌دهنده پایداری غلتک کاری بالاتر و مقاومت بهتر گریس در برابر تنش‌های مکانیکی است.
تست پایداری در برابر پاشش آب (Water Washout Characteristics)
تست پایداری در برابر پاشش آب، میزان مقاومت گریس در برابر حذف شدن توسط آب را ارزیابی می‌کند. در بسیاری از کاربردها، گریس‌ها در معرض آب قرار می‌گیرند. اگر گریس در مواجهه با آب از محل روانکاری شسته شود، می‌تواند منجر به کاهش روانکاری، افزایش اصطکاک و سایش و در نهایت خرابی قطعه گردد. این تست معمولاً با قرار دادن یک بلبرینگ آغشته به گریس در معرض یک جریان آب با فشار و دمای کنترل‌شده برای مدت زمان مشخصی انجام میشود. سپس مقدار گریسی که از بلبرینگ شسته شده است اندازه‌گیری میگردد.
هدف اصلی از این آزمایش پیش‌بینی عملکرد گریس در محیط‌های مرطوب یا آبی و انتخاب گریس مناسب برای کاربردهایی است که نیاز به مقاومت بالا در برابر آب‌شویی دارند. گریسی که درصد کمتری از وزن خود را در طول آزمایش از دست می‌دهد، مقاومت بهتری در برابر آب‌شویی دارد. این ویژگی برای کاربردهایی مانند تجهیزات دریایی، ماشین‌آلات کشاورزی، پمپ‌ها و یاتاقان‌هایی که در معرض شستشو قرار می‌گیرند بسیار حیاتی است.
