در صنعت روانکاری، تست اکسیداسیون تحت فشار چرخشی (RPVOT/RBOT) مدت‌هاست که به عنوان شاخصی کلیدی برای ارزیابی وضعیت روغن‌های توربین مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال باورهای نادرست پیرامون این آزمون می‌تواند منجر به تصمیمات پرهزینه و تعویض زودهنگام روغن‌های ارزشمند شود و میلیون‌ها دلار برای شرکت‌ها خسارت به بار آورد. تصور کنید به اشتباه بر اساس یک خوانش نتیجه پایین‌تر از 25%، مجبور به تعویض حجم زیادی از روغن توربین شوید، در حالی که روغن هنوز عمر مفید قابل توجهی دارد.
یک نمونه واقعی نشان می‌دهد که چگونه اعتماد بی‌جا به نتایج RBOT می‌تواند گمراه‌کننده باشد. مدیر نگهداری یک نیروگاه نگران نتیجه RBOT زیر 25% برای روغن توربین شش ساله با حجم 28000 لیتر بود و در دوراهی تعویض فوری آن قرار داشت. خوشبختانه، با توصیه به انجام آزمایش‌های تکمیلی RULER و MPC در یک آزمایشگاه دیگر، مشخص شد که نتیجه RBOT واقعی 52% و وضعیت روغن بسیار بهتر از تصور اولیه است. این اقدام به موقع، از یک تصمیم پرهزینه جلوگیری کرد و منجر به صرفه‌جویی چشمگیری شد.
در سطح جهانی، بسیاری از شرکت‌ها به دلیل اتکا به آستانه 25% RBOT ، روغن‌های با ارزش خود را زودتر از موعد دور ریخته‌اند. لازم است بدانیم که این تست یک روش غیرمستقیم برای ارزیابی پایداری اکسیداسیون روغن است و نتایج آن می‌تواند به دلیل تفاوت‌های بین آزمایشگاه‌ها و روش‌های تست، تا +/- 40% با واقعیت اختلاف داشته باشد. در مقابل، روش‌های مستقیم‌تری برای سنجش پایداری اکسیداسیون و ارزیابی دقیق‌تر وضعیت روغن‌های توربین در دسترس هستند.
نکته حائز اهمیت این است که مشکل اصلی در روغن‌های توربین، تشکیل رسوبات وارنیش است، نه صرفاً پایین بودن مقدار RBOT . استاندارد ASTM 4378-13 نیز بر این موضوع تاکید دارد که با کاهش پایداری اکسیداتیو، ترکیبات اسیدی تشکیل شده و منجر به ایجاد وارنیش و لجن در اجزای حیاتی می‌شوند. از آنجایی که روغن‌های پایه مورد استفاده در روغن‌های توربین حلال‌های خوبی برای این رسوبات نیستند، پایش دقیق پایداری اکسیداسیون اهمیت ویژه‌ای می‌یابد.بنابراین، تکیه صرف بر آستانه 25% RBOT برای تعویض روغن کافی نیست.
توصیه ASTM مبنی بر در نظر گرفتن همزمان RBOT پایین و عدد اسیدی بالا برای تعیین پایان عمر روغن، رویکرد بهتری است. با این حال، ارزیابی مستقیم سطح آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق آزمون RULER، روشی دقیق‌تر و قابل اعتمادتر برای تعیین عمر مفید باقیمانده روغن به شمار می‌رود. در نظر گرفتن ترکیبی از سطح افزودنی‌ها، عدد اسیدی و مقدار MPC بالا، شاخص جامع‌تری برای سلامت روغن خواهد بود و اطلاعات دقیق‌تری ارائه می‌دهد.
نتیجه گیری
اکنون زمان آن رسیده است که صنایع روانکاری رویکردهای خود را مورد بازبینی قرار دهند. آزمون RBOT نباید تنها مبنای تصمیم‌گیری‌های مربوط به نگهداری روغن باشد. با تمرکز بر ارزیابی مستقیم و دقیق سطح آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق روش‌هایی مانند آزمون RULER، می‌توانیم انتخاب‌های آگاهانه‌تری داشته باشیم و از هدر رفتن روغن‌های ارزشمند و هزینه‌های غیرضروری جلوگیری کنیم. درک عوامل موثر بر تخریب روغن، کلید نگهداری موثر و صرفه‌جویی قابل توجه در هزینه‌ها است. بیایید با رویکردی روشن‌تر، اطمینان حاصل کنیم که روانکارهای ما برای سال‌های طولانی به طور کارآمد و اقتصادی به ما خدمت می‌کنند.
اطلاعات این مقاله برگرفته از این منبع می‌باشد.
